♥ Ga je het weer proberen, Charis? Of wil je gewoon weer eens wat delen?
Hah, stiekem wil ik het weer gaan proberen. Het liefst zie ik mijzelf om de dag een blogje schrijven, maar ja, dat gaat de laatste tijd minder makkelijk! Daarom begin ik met iets luchtigs; een photodiary.
De afgelopen week was een erg drukke, avontuurlijke week. Maar het was ook een week met veel emoties.
Omdat het vandaag vrijdag is, begin ik bij afgelopen zaterdag!
ZATERDAG – First Festival with Friends
’s Ochtends werd ik wakker gebeld door mijn privé wekker Menno. Op het moment dat ik mijn ogen open deed, wilde ik ze eigenlijk ook direct weer sluiten. Het regende, zoals het hier in Nederland wel vaker doet, maar dan iets harder! Bah! Gelukkig wist ik mijzelf mijn bed uit te hijsen, want ik wist dat vandaag – ondanks het curry weer – een hele leuke dag zou gaan worden. En dat werd het! Samen met Laisa heb ik heerlijk genoten van leuke muziekjes, heb ik lekker kunnen swingen op fijne beatjes, ben ik gezellige mensen tegen gekomen waarmee ik hard heb kunnen lachen en waren mijn schoenen aan het eind van de dag klaar voor enkeltje naar de prullenbak.
Omdat de energie er vaak niet voor is, ga ik dus niet uit, daarom was deze dag extra speciaal. En omdat ik hier al een halfjaar naar uit heb uitgekeken was het ’t helemaal waard!
ZONDAG – Moederdag
Moederdag, zo’n dag waarop ik mijn ma in het zonnetje hoor te zetten. Persoonlijk vind ik moederdag zo’n dag waarop je even extra lief kunt zijn, maar voor de rest vind ik dat ik elke dag lief moet zijn voor mijn moeder, haar wel eens vaker mag verrassen of verwennen!
Maar goed, afgelopen zondag ben ik naar mijn Omi geweest en heb ik samen met mijn familie een heerlijke dag gehad!
MAANDAG – Privé bioscoop & spareribs
Als je op een maandagmiddag naar de bioscoop gaat, zit je dus blijkbaar alleen. Dat vonden Menno en ik wel gaaf, dus we gingen even los en maakte wat foto’s. Na de film zijn wij wezen eten bij Billy Beer wat echt heerlijk was. De spareribs waren goed gekruid en het vlees was sappig. Ja, we hebben genoten!
DINSDAG – Rustdag
Ja, ik dwaalde wat door het huis, las wat in mijn boek en ruste wat uit. De afgelopen dagen heb ik eigenlijk veel te veel gedaan, maar soms is het leven zo fijn en wil ik niet stoppen met bewegen, wil ik niet verstandig op de bank neerploffen, om er vervolgens niet meer afkomen. Tja, hier ontga ik helaas niet aan. Dus op zo’n dag als deze geniet ik vaak van de stilte en probeer ik rustig aan te doen. Want dat heeft mijn lichaam nu eenmaal nodig…
WOENSDAG – Nieuw ziekenhuis, nieuwe longarts
Wat vond ik dit spannend, zeg! Na bijna elf jaar in mijn vertrouwde ziekenhuis te hebben rondgelopen, was het nu toch echt tijd om over te stappen naar een ziekenhuis was iets beter te bereiken is. Want het heen en weer reizen is ook niet al te gezond.
Samen met Menno ben ik naar het Haga-ziekenhuis gereisd. Wat ben ik blij dat Menno mee is gegaan! Het is een hele fijne longarts. Hij luistert goed, ik kon hem vragen stellen waar hij het goed antwoord op wist te geven.
Ja, ik ben tevreden! Over zes weken staat er weer een date gepland. Ik ben erg benieuwd naar zijn manier van handelen.
DONDERDAG – Operatie bijholtes
Vorige week vrijdag heb een kopje thee met mijn KNO arts mogen drinken. Het was erg gezellig, tot dat hij zei dat ik een scan van mijn bijholtes mocht gaan laten maken. Ik zag de bui al hangen. Eenmaal terug van het maken van de scan, bleek mijn gevoel te kloppen. Mijn diepere bijholtes zijn chronisch ontstoken. Alweer. En dit betekent dat mijn KNO arts mij weer wilt opereren. Dus dat doen we dan maar.
Gisteren ben ik voor een gesprek met de anesthesist en met de verpleegkundige naar het ziekenhuis gegaan. Na twee hele fijne gesprekjes te hebben gehad, mocht ik eindelijk een afspraak maken en dat heb ik gelijk gedaan. Als het goed is, word ik 25 juni geopereerd.
Zolang de operatie – die ik al eens eerder heb gehad – helpt, vind ik het niet erg. Maar stiekem baal ik er wel van…
VRIJDAG – Emotioneel pingpong spelen en trots zijn
Vandaag is het vrijdag, de zon schijnt, de lucht is blauw en de wind ligt. Het is dus een goed moment om even te gaan pingpongen. Met de nadruk op even. Want de wind stond al snel op en met een derde speler in het spel, is pingpong een stuk minder leuk!
Na een drukke week, stort ik meestal even helemaal in. Dan ben ik een emotioneel wrak en kan iets kleins er al voor zorgen dat er wat tranen over mijn wangen rollen, dat ik weer even grijs begin te zien.
Op de een of ander manier merkt Menno – net als mij Ma die dit snel in de door heeft – het direct als ik even niet lekker in mijn vel zit. En wanneer hij mij dan vraagt of er iets is, zeg ik vaak eigenwijs dat er niets aan de hand is. Heel voorzichtig trek ik mij dan terug, maar ja, hij had het al door.
Op een gegeven moment wordt het even te veel en breek ik, voor even, dan is het enige wat helpt een knuffel en stilte.
Dit is volgens mij heel gezond. Daarom schaam ik mij hier ook niet voor!
Emoties zijn emoties en die moet de mens kunnen tonen!
De afgelopen week heb ik veel gedaan.
Ik heb nieuwe herinneringen kunnen maken en dat voelt – ondanks de vermoeidheid, de benauwdheid en alles wat de boete inhoud – zo goed!
Charis 
En dat trots op jezelf zijn, is je goed recht ook! Lekker bezig, C!
Ennn wanneer komt je volgende